Geen woorden voor..

Eindelijk was het dan zover!!
Na veel onzekerheid hadden Lisan en ik dan eindelijk te horen gekregen dat we definitief op buitenlandse stage mochten, en dat nog wel in de hoofdstad van Nepal, Kathmandu! Hier gaan we werken op een school voor kinderen uit de sloppenwijken die weinig tot geen les krijgen.
Zoveel verhalen gehoord van Nienke en mama, wat had ik er zin in!!

School opdrachten hebben we afgerond en wij konden ons gaan focussen op Nepal. Beide waren we druk bezig met vaccinaties en ook de vliegtickets werden geboekt! 30 mei 14:40u om precies te zijn. Dan gaan we de wereld verkennen. De prachtige foto's van mama en Nienke worden dan toch echt werkelijkheid!

Maar dan gebeurt er iets wat niemand had verwacht..
Op het Journaal hoor je het afschuwelijke nieuws, Kathmandu en vele andere plaatsen in Nepal zijn getroffen door een zware aardbeving.
De stad is verwoest door de natuur en mensen worden onder het puin vandaan gehaald. Het dodental loopt inmiddels al op naar de 1400 onschuldige volwassenen en kinderen. Vreselijk als je zoiets moet meemaken. Iets wat je je als Nederlander nauwelijks kunt voorstellen..

De school is gelukkig veilig maar de stad is verwoest. Eeuwen oude tempels die je op foto's zag zijn puinhopen geworden. Mensen zoeken in het puin in de hoop om leven te vinden. Helaas stopt het dodental nog niet...

Wat nu?
Deze vraag stel ik mezelf nu al de hele dag.

We hebben volgende week een gesprek met Mart (IBPV begeleider) in de hoop op meer duidelijkheid.
Onzekerheid speelt op dit moment een grote rol..